ΠΩΣ ΓΛΥΚΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ

Kρατάμε κάτι σφιχτά στα χέρια μας, στο ένα την τσάντα, κρατιόμαστε όμως και μεταξύ μας οι τρεις συμμαθήτριες και φιλενάδες, και γελάμε στο φακό. Περπατάμε στο δρόμο γυρίζοντας απ’ το σχολείο, μάλλον το Γυμνάσιο, όπου είχαμε μόλις εισαχθεί – γιατί φοράμε μαύρες ποδιές με άσπρους γιακάδες. Τρία κοριτσάκια κοντούλικα, με κοτσιδούλες, η Νινέττα στη μέση προτείνοντας το λαμπερό προσωπάκι της με τεράστιο χαμόγελο. Φοράει ένα παλτουδάκι που δένει μπροστά σταυρωτά, φαίνεται λίγο ο λευκός γιακάς της μαύρης ποδιάς της. Δίπλα της εγώ με μια καμπαρντίνα ανοιχτή μπροστά, κι η άλλη συμμαθήτρια… αλήθεια, πώς τη λέγαν;

Mε αφορμή παλιά οικογενειακά άλμπουμ φωτογραφιών, η συγγραφέας και ηθοποιός Έφη Παπαθεοδώρου, η γνωστή πλέον «Θεοπούλα», αραδιάζει ιστορίες, αναμνήσεις, στιγμιότυπα μιας αλλοτινής πια ζωής, αλλά τόσο ζωντανής στη μνήμη, πλημμυρισμένες από συναισθήματα χαράς και λύπης έντονα τρυφερά κι ενίοτε ξεκαρδιστικά. Tι συμπυκνώνει τελικά μια φωτογραφία; Tι κλείνει στο περίγραμμά της; Aπλώς μια ανάμνηση ασπρόμαυρη και λίγο κιτρινισμένη; Ή ένα κομμάτι ζωής; Ή συγγραφέας δίνει το έναυσμα και μας παρακινεί. Mε λίγη καλή διάθεση όλα γλυκαίνουν, ακόμα, ακόμα και οι πίκρες της ζωής.