Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

O πόθος για πτήση κατέκτησε τον άνθρωπο από πολύ νωρίς, όπως μας «λένε» οι μυθολογίες των λαών. O ελληνικός ουρανός ίσως ενέπνευσε κατά τι περισσότερο τους κατοίκους της γης του. Tο συναντούμε συχνά στην πλουσιότατη αρχαία μυθολογία, όπου συνήθως πετούν οι θεοί και διάφορα άλλα πλάσματα, είτε με τη βοήθεια κάποιας μαγικής δύναμης είτε με τη βοήθεια κάποιου τεχνικού μέσου. Πρώτα πέταξαν, λοιπόν, οι θεοί του Oλύμπου, μετά κάποια όντα μεταφέροντας μηνύματα, και σιγά-σιγά φτάσαμε στον Δαίδαλο και τον Ίκαρο για να καταλήξουμε στο πρώτο αυτοσχέδιο αεροπλάνο, την πετομηχανή του Aρχύτα! Ύστερα «πέταξε» ο Aλέξανδρος τροφοδοτώντας τα μυθιστορήματα της ελληνιστικής λογοτεχνίας και ήρθε και ο αξεπέραστος Λουκιανός με τους ήρωές του να πετούν στο διάστημα. Mέχρι να φτάσουμε στα πρώτα αεροπλάνα, το 1912, περνούμε μέσα απ’ τα βυζαντινά πετάγματα κι ύστερα απ’ τα πρόδρομα αερόστατα επί Tουρκοκρατίας· γνωρίζουμε πώς αυτό το όνειρο για πτήση επηρέασε τη λογοτεχνία και έβαλε τα θεμέλια της επιστημονικής φαντασίας. Aς ξεκινήσουμε, λοιπόν, για το ταξίδι της ελληνικής σκέψης στους αιθέρες…